Ukazało się długo wyczekiwane uzasadnienie do czerwcowego postanowienia Sądu Najwyższego (sygn. akt III CZP 2/14), zgodnie z którym odmówił on podjęcia uchwały w przedmiocie zagadnienia prawnego przedstawionego przez Rzecznika Ubezpieczonych „Czy osobie najbliższej przysługuje z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę wynikającą z naruszenia jej dobra osobistego w postaci szczególnej więzi emocjonalnej ze zmarłym, nawet gdy śmierć nastąpiła przed dniem 3 sierpnia 2008 r.?”.
W uzasadnieniu do wydanego postanowienia Sąd Najwyższy stwierdził, że przedstawione zagadnienie nie wywołuje rozbieżności w orzecznictwie, co oznacza tym samym, że wbrew stanowisku niektórych ubezpieczycieli, ponoszą oni odpowiedzialność za naruszenie dobra osobistego w postaci chociażby szczególnej więzi rodzinnej, jeśli zostało ono wykazane przez osobę występującą z takim roszczeniem w związku z deliktem komunikacyjnym. Należy oczekiwać, że wydane postanowienie, rozwiewające w istocie jakiekolwiek wątpliwości w tym zakresie, pozwoli na zmianę dotychczasowej polityki tych zakładów ubezpieczeń, które dotąd kwestionowały zasadność przyznawania świadczeń z art. 448 k.c.
Wspomniany przepis dotyczy zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego, w postaci chociażby szczególnej więzi rodzinnej. Według niektórych ubezpieczycieli takie rekompensaty nie należą się za zdarzenia sprzed 3 sierpnia 2008 r.