Ustalanie wielkości doznanych szkód osobowych odbywa się na podstawie analizy indywidualnych czynników wpływających na rozmiar doznanej krzywdy. Nie istnieją standardy, które z automatu wyliczają wysokość należnego odszkodowania. I choć pojawiają się propozycje ich stworzenia, nie mają one uzasadnienia.
Odszkodowanie za doznane obrażenia czy rozstrój zdrowia jest ustalane między innymi na podstawie tak zwanego uszczerbku na zdrowiu. Pojęcie to definiowane jest jako naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności na określony czas lub na stałe.
Jak ubezpieczyciele określają wysokość uszczerbku na zdrowiu?
Zakłady ubezpieczeń ustalają wysokość uszczerbku na zdrowiu na podstawie własnych tabel, które wskazują za określony uraz widełki lub stały procent. W przypadku ubezpieczenia NNW, uszczerbek na zdrowiu jest najczęściej jedynym wyznacznikiem wysokości świadczenia. Wysokość wypłaty jest wtedy uzależniona od określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.
Ocena wysokości uszczerbku na zdrowiu może zostać dokonana albo w drodze komisji lekarskiej z udziałem poszkodowanego lub poprzez analizę dokumentacji medycznej. Ubezpieczyciel nie ma obowiązku przeprowadzenia badania, ale jeśli je zorganizuje – poszkodowany musi się na nim pojawić.
Wysokość zadośćuczynienia
Warto wiedzieć, że odszkodowanie za doznaną szkodę osobową nie może być wypłacane jedynie na podstawie ustalonego uszczerbku na zdrowiu. A niestety takie podejście nadal można spotkać, choć w sposób oczywisty kłóci się ono z ideą zadośćuczynienia.
To świadczenie ma być wypłacane za doznaną krzywdę rozumianą zarówno jako cierpienia fizyczne, w postaci bólu i innych dolegliwości towarzyszących doznanym urazom, jak i jako cierpienia psychiczne wyrażające się w uczuciach przeżywanych w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia.
Zgodnie z orzecznictwem sądowym w tym zakresie, zadośćuczynienie nie może być ustalane według procentów na zdrowiu. Uszczerbek na zdrowiu powinien stanowić wyłącznie jeden z elementów wpływających na wysokość świadczenia, nie może on być jednak jedyny.
Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy uwzględniać także długotrwałość:
- choroby,
- cierpień,
- leczenia,
- rehabilitacji,
a także:
- wiek,
- płeć poszkodowanego,
- poczucie bezradności życiowej,
- niekorzystne rokowania na przyszłość.
Z tego względu zawsze podkreślamy, że w procesie dochodzenia roszczeń niezwykle istotne jest ich właściwe udokumentowanie. Wymaga to zgromadzenia dokumentacji medycznej lub wskazania wszystkich placówek, w których odbywało się leczenie. Równie ważne jest także sporządzenie opisu, który wskaże, jak zmieniło się życie poszkodowanego po wypadku.
