Na stronie internetowej Polskiej Izby Doradców i Pośredników Odszkodowawczych pojawił się komentarz do stanowiska, jakie Rząd zajął wobec senackiego projektu ustawy o świadczeniu usług w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych wynikających z czynu niedozwolonego.

Wynagrodzenie doradcy odszkodowawczego

Zgodnie z przedłożoną opinią korekty wymaga przewidziana w ustawie maksymalna wysokość wynagrodzenia dla doradcy odszkodowawczego z obecnie przyjętych 20% do 25%. Na rynku kancelarii odszkodowawczych występuje duża konkurencja, dzięki czemu potencjalny klient będzie mógł wybrać dla siebie najkorzystniejszą ofertę, kierując się przy tym między innymi wysokością wynagrodzenia.

Zauważono również, że określenie wynagrodzenia maksymalnego na zbyt niskim poziomie mogłoby skutkować ograniczeniem możliwości skorzystania z pomocy profesjonalnej Kancelarii Odszkodowawczej, zwłaszcza przy skomplikowanych i czasochłonnych sprawach, w których wynagrodzenie maksymalne na poziomie 20% uzyskanego odszkodowania nie byłoby adekwatne do nakładu pracy i zaangażowania doradcy odszkodowawczego.

Wprowadzenie podzielonej płatności

W opinii odniesiono się również do sposobu przekazywania środków, wskazując, że należałoby wprowadzić  podział płatności, na część przypadającą poszkodowanemu oraz na wynagrodzenie doradcy odszkodowawczego.

„Powyższy postulat podyktowany jest tym, aby nadmiernie nie obciążać małych podmiotów, świadczących usługi w zakresie doradztwa odszkodowawczego, i nie generować nowej kategorii spraw sądowych o zapłatę z powództwa doradców odszkodowawczych, którym nie wypłacono należnego im wynagrodzenia przeciwko poszkodowanym”.

Zniesienie zakazu cesji wierzytelności

Odnosząc się do zakazu cesji wierzytelności Rząd wskazał, że nie znajduje uzasadnienia do jego wprowadzenia. Jednocześnie uznał, że obecnie obowiązujące regulacje wynikające z Kodeksu Cywilnego dostatecznie zabezpieczają poszkodowanych przed zbywalnością roszczeń w przypadku szkody na osobie.

Jak wskazano w opinii „Proponowane w art. 9 projektu rozwiązanie byłoby niekorzystne dla konsumentów –poszkodowanych, którym przysługuje roszczenie odszkodowawcze wynikające z czynów niedozwolonych. Przykładem są szkody komunikacyjne likwidowane z polisy OC, w których poszkodowani, wobec zawierania umów cesji wierzytelności, nie muszą z góry angażować własnych środków pieniężnych, a dochodzeniem roszczeń od zakładu ubezpieczeń zajmuje się profesjonalny podmiot (np. warsztat zajmuje się naprawą auta, dostarcza auto zastępcze, a poszkodowany rozlicza się z warsztatem „bezgotówkowo”; koszty naprawy są pokrywane z polisy OC sprawcy szkody, a poszkodowany może funkcjonować bez utrudnień, które zostały spowodowane kolizją)”.

W treści stanowiska wskazano również, że „W przypadku wprowadzenia projektowanego przepisu o zakazie cesji, sytuacja poszkodowanego uległaby drastycznemu pogorszeniu. Poszkodowany, chcąc naprawić samochód uszkodzony nie z jego winy, będzie musiał pokryć koszty naprawy oraz wynajmu auta zastępczego, a następnie dochodzić wypłaty odszkodowania od ubezpieczyciela”.

Zniesienie zakazu reklamy i akwizycji w budynkach użyteczności publicznej

W zakresie wprowadzenia zakazu reklamy i akwizycji Rząd odnosząc się do zapisów projektu w tej części, wskazał m.in. na fakt., że szeroki zakres pojęcia „budynku użyteczności publicznej” powoduje, że w obecnej wersji projektu reklama lub akwizycja usług kancelarii odszkodowawczej prowadzona w odległości 100 m od np. instytucji kultury, obiektu sportowego, gastronomicznego czy dworca byłaby wykluczona. Natomiast kierunek regulacji w tym zakresie powinien uwzględniać interesy zarówno osób poszkodowanych, w tym ich dostęp do rynku usług doradztwa odszkodowawczego, jak i podmiotów działających na tym rynku.

Stanowisko Rządu w wielu obszarach powiela argumentację prezentowaną w toku prac legislacyjnych przez Polską Izbę Doradców i Pośredników Odszkodowawczych, niesie nadzieję na dalszą dyskusję w ewentualnych pracach nad projektem.